محمل سبز نگاه

ابر چشمم به هوای رخ تو بارانی ست

مثل دریای دلت دیده من توفانی ست

یک نظر کردی و دل گشت اسیرت، اینک

پشت مژگان دو چشمت دل من زندانی ست

همچو گردون به تمنای وصالت شب و روز

کار دل از پی دیدار تو سرگردانی ست

جای پایی زتو می ماند و من می بوسم

بین ما با تو همین رابطه پنهانی ست

در گلستان غمت سهم گل آب است ولیک

قسمت دیده من بی تو گلاب افشانی ست

سوی یعقوب مبر پیرهن یوسف را

باز می گردد اگر یوسف ما کنعانی ست

سینه ام محفل مهمانی درد است و فراق

زخم عریانی دل سفره این مهمانی ست

وسعت آبی چشم تو جنون آور بود

محمل سبز نگاه تو جنون پیمانی ست

«یاسر» از اشک وضو ساز که بزم وصال

روشن از شمع سحر آینه پیشانی ست