تو اگر باشی...

خسته‌ام قطره، قطره بشمارم باران

دوست دارم که بر این خاک بیارم باران

دوست دارم که دل از شهر و دیارم بکنم

بروم سر به بیابان بگذارم، باران

سبز نه، زرد نه، آمیزه‌ای از سبزم و زرد

بس که درهم شده پائیز و بهارم باران

داروک نیست خدا، قاصدکی بود ای کاش

کاش می‌شد به نگارم بنگارم، باران

تو نمی‌ایی و من این همه خاکی شده‌ام

تو اگر باشی با خاک چه کارم؟ باران

نسل در نسل دلم در عطش خواندن توست

آه ای زمزمه ایل و تبارم، باران

خسته‌ام خسته ازین قول و قرارم باران

که نمی‌باری بر سنگ مزارم باران

خسته‌ام از خودم و هر چه که با من مانده‌ست

گله دارم گله دارم گله‌ دارم باران...